dinsdag 21 juni 2016

Rota de Portugal

Vissers halen netjes hun netten binnen.


Nog wegdromend bij de gedachte aan ons vorig rondje, wilden we nog zo'n rondje. Al googelend vonden we dat in Portugal. (Rota de Portugal). Wederom een rondje langs Nederlandse campings. Leek ons wel wat. Vandaar dat wij in onze auto stapten en met onze “vouw” op weg gingen naar het verre Portugal. En Portugal is ver, heeeel erg ver en dat eist z'n tol. Maar daar kwamen we pas achter toen we weer thuis waren en de afrekening kregen van onze creditcard, waarmee we o zo makkelijk de tolpoortjes openden op onze weg door Frankrijk, Spanje en Portugal..

Quinta das Cegonhas
De eerste camping die we op het oog hebben is camping “Quinta das Cegonhas” nabij Gouveia.
“Good afternoon” sprak de nette en beleefde jongen bij de receptie.
Huh, Nederlandse camping? 
"Ja dat is het ook, maar willen jullie even de auto wegzetten, jullie staan in de weg", meldt zich op de achtergrond de Nederlandse eigenaresse.
Wij hadden ons een warmer welkom gewenst.
Nadat wij in de regen de caravan van onze voorganger het steile weggetje mee omhoog geduwd hebben, zodat wij er ook langs kunnen, vinden wij een ruime plaats met weids uitzicht. We blijven hier een week en genieten van het Estrela gebergte met de rotsige rotsen, de rotsige dorpjes en de rotsige natuur. Rijden over steile en smalle weggetjes waarbij we hevig hopen noch een tegenligger noch onszelf tegen te komen. En ondergaan af en toe gelaten de buien die nou eenmaal horen bij gebergtes.

Links en rechts is er met enorme stenen gestrooid.

Serro da Bica
Na een weekje hebben we het wel gezien en verlangen we naar wat meer warmte en vertrekken we richting Algarve, De tweede camping die we kiezen uit het rondje is kamp “Serro da Bica” nabij Ourique. Dit kamp staat onder het regiem van Herman. Hier heerst orde en discipline. Regels zijn hier nog regels, tot op de vierkante centimeter en daar wordt niet van afgeweken, geen centimeter.
“Kun je niet lezen!”, “We hebben toch gezegd!”  Eh.... 
We bezoeken hier in hoog tempo de dingen die we willen zien. Schitterende Algarve dorpjes, schitterende Algarve stranden en schitterende Algarve natuur. Maar willen geen dag langer blijven op dit kamp dan noodzakelijk. Hier wordt duidelijk niet gekeken door de bril van de klant. Die bril ontbreekt overigens ook op de WC's evenals het toiletpapier.

Nu we het toch over WC's hebben moeten we toch iets kwijt.
Wij hebben veel gereisd, maar toch kom je telkens weer voor verrassingen te staan.

Wij durfden geen navraag te doen.


Het was al op de vorige camping dat we op de WC's een merkwaardig briefje zagen hangen (zie boven). -Closet papier in de pedaalemmer- , terwijl het closetpapier (tenminste bij de vorige camping) toch gewoon aan de rol hing.
Hoewel we niet precies wisten wat bedoeld werd, hadden wij hier een ongemakkelijk gevoel bij, laten we maar zeggen zo'n soort onderbuik gevoel, maar wat we in dit geval nu juist probeerden te onderdrukken.
Het zal toch niet zo zijn dat….  Nee dat kan toch niet. Maar ook bij restaurantjes stond zo'n emmertje en hing vaak zo'n briefje.
We hebben stiekem zo'n emmertje geopend.
Nee he, we hoefden geen eens te kijken, onze neus wist het al.
Kijk, zo besloten wij na koortsachtig onderling overleg, we willen ons best wel aanpassen in de vreemde,  maar nu even niet!

Maar inmiddels zijn we beland op kamp Herman en daar staat ook zo'n emmertje en hangt ook zo'n briefje. En bij Herman zijn regels regels, tot op de vierkante centimeter. En Herman ziet alles. En zo houden wij ons op de smalle koude brilloze rand van de pot in evenwicht met de ene voet op de grond terwijl we met de andere voet het pedaal emmertje openen en terwijl wij met de ene hand de neus dichtknijpen deponeren wij met de andere hand het zelf meegenomen maar nu gebruikte papier in het emmertje onderwijl wij een schietgebedje doen dat een buikloop ons bespaard zal blijven, waarvan wij achteraf gelukkig kunnen melden dat dit verhoord is.

En zo blijkt maar weer eens dat met een beetje dwang integreren best wel lukt.

Nu het rondje toch niet het rondje blijkt te zijn zoals we dat voor ogen hadden, we nu ook geïntegreerd zijn en zelfs vloeiend de taal spreken via google translate (De Portugezen kijken ons verbaasd aan en snappen er niets van), laten we het rondje los en zoeken we een eindje boven Lissabon aan de westkust naar een Portugese camping.

O Tamanco
De eerste camping die we aandoen is in Nazaré. Helaas een grote camping maar met piepkleine plaatsen. Dat gaat hem niet worden. Om onnodig rijden te voorkomen bellen we een volgende camping. Verrast zijn we als er wordt opgenomen in het Nederlands. Enne...gelukkig er is plek. Op deze camping “O Tamanco” in Outeiro do Lourical vinden we eindelijk de gastvrijheid die we zochten.
Een erg mooie camping. Een “warme” camping met de coole beheerders  tattoo Irene en Hans. Hans is kok geweest. Een aantal keren per week kookt hij voor de camping. Een echte aanrader!!!!!

Voorjaar bloeiers
Ook hier bezoeken we weer de mooiste Portugese dorpen, de mooiste Portugese natuur en de mooiste Portugese stranden.

Eind goed, al goed komt aan deze vakantie ook weer een eind en keren we vol indrukken terug naar waar we vandaan kwamen.


Grillige kusten langs de Atlantische Oceaan.



Het opvallende witte kerkje van het leistenen dorpje Piodao.


Even rust.

Het binnenland van Portugal is erg dun bevolkt. Dat kan niet liggen aan het aantal ooievaars. Daar komen we er massa's van tegen.

Bedevaartsplaats Fatima. Met een beetje onbegrip, maar toch ook met respect en zeker onder de indruk aanschouwen we boetelingen die zich op hun knieën voortbewegen op weg naar het heiligdom. 



Fatima - Dan is het toch makkelijker kaarsen in het vuur te gooien.


Palace Hotel Bussaco....

....met een mooie gallerij.....

en met schitterende afbeeldingen. Het Palace hotel ligt midden in  een verrassend mooi park/arboretum.

Rotsig huisje langs een rotsig straatje in het rotsig dorpje Linhares met grote rots in de tuin.
Mooie stukjes natuur. "Pulo du Lobo"




Het betoverend witte kerkje in Minas de Sao Domingos

Schitterende strandjes vinden we zowel aan de zuid als de westkust.

Batalha - De dominicaanse abdij Santa Maria da Vitoria

Batalha - Kleurenspel door het gebrandschilderd glas.

Het verlaten klooster Convento de Seica in de buurt van Lourical.

Afbeelding in het kerkje van Lourical. Opgebouwd uit die mooie blauwe tegeltjes (azulejos) die we overal tegenkomen.

Convento de risto (klooster van Christus) in het mooie stadje Tomar
 "Op die smalle bergweggetjes hopen we onszelf niet tegen te komen"
Cabeca do Velho - "hoofd van een oude man".




Veel bloeiende planten in mei/juni.
Blauwe deurtjes, blauwe raampjes.

Blauwe raampjes, blauwe deurtjes.


©2016 www.barocknet.nl